Sesi karizmatik yada karakteristik olmayan bir radyocunun yaptığı şiir programı ne kadar tutabilir ki?Ya da en sevdiği arkadaşına bile açılamayan bir adamın ne kadar samimi olduğuna inanabiliriz?İnsan bazen o kadar utangaç olur ki kendisi neden konuşamadığını çözemez.Vazgeçtim dediğimde kaybediyorsam.Benim hayatım benim ne kadar elime geçmiş , kendimi ne kadar kontrol etmişim , kendi hayatıma ne kadar müdahele etmişim.
Bu sorular seni yıldırır ikinci dakikadan sonra o kadar özgüveni düşük , yeteneksiz ,yersiz bir insan olduğunu anlarsın.İnsanların bana gülmesi aşağılayıcı benim onlara gülümseyişim içtendi.Gülümsemek ile gülmek arasında fark rezil olmak ve hoşnut olmakla alakalıdır.İnsan ilişkilerinde çoğu zaman böyledir.Çünkü samimiyetsiz olmak insana keskin çizgiler çizdirir.Bir insanın samimi olması sıcak davranıyor olmasını gerektirmez.İnsanın samimi olması kendi cümlelerini kurmasıdır.Her olayda kaybediyorsan çalışmıyorsun , zayıfsın , korkaksın , umutsuzsun , beklentilerin yok hayatını boşluğa bırakmışsın.Evet boşluğa bırakmışsın akışına değil öyle bir yerden bir yere savruluyor.Belli bir rotada çarpa çarpa değil savrula savrula gidiyorsun.Amaçsız , hedefsiz bir sebep dahi yok elinde.O kadar acizsin kalbinin boş sokaklarında aklın bile gezemiyor o kadar boşvermişsin ki!''Ama''larla başlayan cümleler kuruyorsun ve sistem sorumlu senin bu asosyal , korkak , gereksiz çekinceli halinden.Al işte yine korkaksın yeniden vazgeçiyorsun.
O kadar korkaksın ki hayatının aşkı iki adım ötede iken hala kocaman acabalarla gözüne bakmaktan kaçıyorsun.Senin sevgin ona yetmez zaten samimiyetsiz puşt.Korkaklığın alemi yok.Kendin olmalısın ortalıkta dolaşan şu taşşaktan düşme cool-entelimsi-elit heriflerden olmak zorunda değilsin.Onlar hepsi aynı karakteri paylaşıyor.Yaşam standartları sadece konforlarıyla doğru orantılı kendi fikirleri yok okuduğu , duyduğu her belge onu fanatik , yılmaz bir savaşçı yapabilir.Yada adaletiyle ünlü olan sözde insanların muhalif fikirleri bertaraf etmesi gibi senin korkaklığın , cahillik ve merhamet eksikliğinden.İnsana hakkettiği değeri gösteriyor olmak zoruna gidiyor deme.Çünkü eğer öyle olursa sen beş para etmezlerden olacaksın.İnsanın kendini bir ortamda sadece kendisi olduğu için sevdirmesi karakter olgunluğu ile doğru orantılıdır.İnsanların her güzel gözlük takınan ve hoş giyinen orta yaşlarda biraz şairane konuşan insanı aydın zannetmesi onu adam zannetmesi karakterine yerleştirilen popüler taşlardandır.
Popüler taşların oluşturduğu karakterle hayata tutunan ibişlerin hayatında en büyük acısı sevgilisinden ayrılmak , en büyük isyanı dışarı çıkıcam diye ailesine isyan etmesidir.Bu eleman ekmek alırken içinden fare çıksa konuşamaz millete karşı ama yanında ''kankha''ları olunca iş değişir.Birden süper kahraman olur , halkın hakkını koruyan büyük savunucusudur.Popüler kahraman.
Evrende hiçiz.Bir insan ancak ''hiçbirşey'' olabilir.O da ''hiç''in üstüne bayağı bir çalışmış olduğunu göstermiştir.Sıradan insanlarız derken herkes nasıl aynı olabilir lan!?Kendim olurum inşallah.Yakışıklı , çok zengin , karizmatik , cool yada böyle sıfatlara sahip olan elemanlardan değilim.İticiyim diyorsan fikirlerini geliştir kendimiz olalım belki de ileride ''KENDİMİZ'' ordumuzu kurarız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder